`
Hej Kochani... wiem, że dawno nic na blogu nie napisałam, ale jakoś nie miałam weny i też zajmowałam się moim kanałem na yt. Wracam jednak tutaj aby podzielić się moimi ostatnimi przemyśleniami, a przy okazji wrzucić kilka fajnych fotek, które Tomek zrobił mi podczas spaceru na ukochanym Mierzynie.
Dużo ostatnio myślałam, o obgadywaniu, tak zwanym hejtowaniu oraz o zazdrości. Jak to się dzieje, że ludzie tak komuś zazdroszczą, że zaczynają go nienawidzić. Nie pisze tego na swoim przykładzie, gdyż ostatnio nie spotykam się ze zbytnim zainteresowaniem "antyfanów" no nie licząc mojego brata- ale cóż;) Pisze na przykładzie zachowań, które widuje w sieci na blogach lub kanałach z filmami.
Jak strasznie ludzie nie mogą znieść, że innym się udaje. Niektórzy którym się udało jakoś to znoszą, ale duża liczba osób tego nie wytrzymuje. Skąd w hejterach bierze się, aż tyle zawiści? Czy naprawdę są tak sfrustrowani, że muszą sobie ulżyć na innych? Mój tata nauczył mnie, że nie ładnie jest zazdrościć i teraz praktycznie tego nie czuje. Oj nie przepraszam, czuje i mówię to często wprost, ale ta zazdrość jest dobra może tylko zmotywować do działania i polepszania siebie, jak ja zazdroszczę ludziom, którzy codziennie biegają, jak oni to robią? Masakra! Podziwiam + zazdroszczę, ale nie jestem zawistna. Ludzie niestety dają ogromy upust nienawiści w sieci bo są anonimowi, ale co z tego! Co im to daje? Ulgę? Na jak długo?
Oczywistym jest, że nie da się lubić każdego, jak i oczywistym jest, że nie każdy musi nas lubić.
Wiem to bardzo dobrze jest masa ludzi których zwyczajnie w świecie nie lubię.
Sama kiedyś dałam się ponieść takiej nienawiści i była to najgorsza rzecz jaką zrobiłam oraz nauczka na całe życie.
Teraz nic nie odczuwam na widok ludzi których "nie lubię" są mi oni obojętni, i nie mam w głowie aby sprawdzać na fb co robią lub nie daj bóg jakoś ich hejtować. Bo po co?
Moją energię wole tracić na rozmowy i nawet na podglądaniu na insta ludzi których podziwiam i którzy mnie inspirują aby móc się rozwijać! Spędzać czas z ludźmi którzy nas wspierają i podbudowują i robić to też dla nich! Bo czy nie ma nic lepszego niż zainspirowanie kogoś do czegoś wielkiego? Nawet jeśli sami byśmy czegoś nie potrafili? Moim zdaniem wspaniale jest dawać inspiracje, ale równie wspaniale jest przyznać, że są ludzie zdolniejsi i im zazdrościmy, ale jednocześnie ich podziwiamy a nie nienawidzimy!
Mam nadzieje, że nigdy was nie spotkał żadne hejt! Mnie niestety kiedyś spotkał, ale dałam rade bo mam wspaniałych i wspierających ludzi wokół! Ściskam :*